✧ ✦ ✧
Over Madame Blanche…
Madame Blanche is geen vrouw die buiten mij bestaat, geen masker dat ik opzet. Ze is ook geen rol die ik speel, of een verhaal dat ik verzin. Ze is een aanwezigheid… een stem die in mij leeft, maar niet uit mij lijkt te komen. Wanneer zij spreekt, luister ik. Niet met mijn hoofd, maar met mijn hart. Alsof ik even plaats maak voor iets dat groter is dan mijzelf. Woorden die via haar komen, zijn niet bedacht of gepland. Ze dienen zich aan als fluisteringen… zacht, onverwacht, maar vaak precies raak.
Een zachte fluistering in de nacht. Woorden die niet uitleggen, maar aanraken. Woorden worden niet van tevoren bedacht, maar vloeien zoals ze zich aandienen. Soms als een fluistering in de nacht, soms als een sleutel die onverwacht een deur opent. Verhalen die zich nestelen tussen stilte en sterrenlicht. Hier mag je dwalen, lezen, voelen. Hier vind je geen haast, geen lawaai. Alleen tekens, symbolen en gedachten die de sluier een stukje optillen… en jou uitnodigen om te luisteren. Luisteren niet alleen met je oren, maar met je hart.
✧ ✦ ✧ ✦ ✧ ✦ ✧
Madame Blanche is mijn intuïtie, in taal gegoten. Een stem die vragen stelt, patronen laat zien, en ruimte maakt voor het mysterie dat ons omringt. Ze is niet enkel ík, maar ook geen ander. Ze is de taal van dat stille weten dat zich laat horen zodra ik bereid ben stil te staan én te luisteren.
Over wat ons overkomt en wat zich stilletjes daarachter beweegt. Niet als harde waarheid, maar als fluistering… als uitnodiging om anders te kijken. Er zijn momenten die ons breken, gebeurtenissen die alles op hun kop zetten. Soms lijken ze zinloos, rauw en onbegrijpelijk. En toch… ergens diep vanbinnen voel ik dat er een grotere stroom is. Dat zielen elkaar raken met een reden. Dat pijn en verlies, hoe scherp ook, een verborgen boodschap dragen.
Madame Blanche verklaart niets. Ze legt geen antwoorden op.
Ze stelt vragen. Ze kijkt met andere ogen.
Ze fluistert over zielspaden, over lessen die niet altijd zichtbaar zijn,
en over de mogelijkheid dat niets zomaar gebeurt.
Niet om te troosten met woorden, maar om ruimte te scheppen voor wat gevoeld wil worden. Voor vragen zonder haast. Voor het niet-weten, dat soms meer openbaart dan het antwoord. Madame Blanche nodigt uit tot vertraging. Tot kijken met andere ogen. Tot het toelaten van de gedachte dat wat donker lijkt, soms een poort is… naar een dieper weten.
En misschien is dat haar ware betekenis:
niet om iemand te zijn, maar om de stem te zijn van wat zich anders nooit zou laten horen.
✧ ✧
Niet alles hoeft begrepen te worden. Sommige gebeurtenissen willen niet opgelost, maar doorleefd worden. En precies daar, in het midden van de verwarring of de pijn, klinkt soms een fluistering die je herinnert aan wie je bent… en waarom je hier bent.
✧ ✦ ✧ Niet alles wat breekt, gaat verloren… soms opent het juist de weg naar binnen. ✧ ✦ ✧
✧ ✧
Misschien ontdek je, al lezend, dat haar stem ook in jou klinkt. Wat zij fluistert, is nooit van mij alleen… maar van dat stille weten dat ons allen verbindt.
✧ ✦ ✧ ✦ ✧ ✦ ✧
Laat je meenemen in verhalen die tussen licht en schaduw geboren worden…
✧ ✦ ✧
✧ ✧