✧ ✦ ✧

Madame Blanche spreekt… in de stilte van Samhain

Wanneer de dagen korter worden en de wereld zich hult in stilte, wordt het licht in huis een spiegel van het licht in mij.
Samhain nodigt me uit om naar binnen te keren… om te herinneren, los te laten en te rusten in wat geweest is.
Dit is een verhaal over een eenvoudig ritueel, waarin het donker niet iets is om te vrezen… maar een plek om weer thuis te komen.

✧ ✦ ✧ ✦ ✧ ✦ ✧

De avond valt vroeg. De jaloezieën zijn gesloten, de wereld buiten lijkt te verdwijnen in nevel.
Binnen is het stil, op het zachte tikken van de klok na. Ik steek een paar kaarsen aan… hun vlammen dansen en werpen een warme gloed op de muur.

Op tafel liggen wat dingen die voor mij betekenis hebben: een kleine steen, een takje rozemarijn, een foto van iemand die ik mis. Niet als ceremonie, maar als gebaar van liefde. Een herinnering aan wat ooit was… en wat nog altijd in mij leeft.

Ik adem diep in, sluit mijn ogen. De geur van kruidenthee vult de kamer, vermengt zich met het zachte aroma dat uit de diffuser opstijgt. Het voelt alsof alles om me heen langzaam tot rust komt. Het voelt alsof alles wat ik ben, even wordt omhuld… alsof de tijd zelf een stap terug doet.

Samhain is voor mij geen feest van mystiek en maskers. Het is een moment van eerbied. Van luisteren naar wat zacht geworden is in mij, naar wat niet meer mee hoeft, en naar dat wat ik nog niet helemaal durf te laten gaan.

Ik fluister een paar namen. Sommigen van mensen die er niet meer zijn, anderen van oude versies van mezelf. Ik bedank ze, één voor één. Voor wat ze me leerden, voor wat ze droegen, voor de wegen die ik nu niet meer hoef te lopen.

Dan laat ik mijn hand rusten op mijn hart. Het klopt rustig, stevig, als om me te herinneren dat ik hier ben. Levend, groeiend, nog steeds onderweg. En ik voel hoe iets vanbinnen verzacht. Misschien is dat wat Samhain werkelijk betekent:

Niet de dood, geen einde, maar een overgang… een heilige drempel waar verleden en toekomst elkaar even raken.

Ik blaas de kaarsen niet uit… ik laat ze vanzelf opbranden. Hun vlammen worden kleiner, net als mijn gedachten. Het is de tijd om los te laten wat voltooid is. Om te danken. Om met zachte ogen te kijken naar alles wat ik heb gedragen, en in vertrouwen te buigen voor het mysterie van wat komen gaat.

✧ ✦ ✧ Samhain… het feest van loslaten en her-inneren. ✧ ✦ ✧

✧ ✧

“Wat in liefde wordt losgelaten, verdwijnt niet… het verandert van vorm.”

✧ ✦ ✧

Reflectie & ritueel voor jou

Samhain vraagt niet om grootsheid… alleen om aanwezigheid. Misschien wil je na het lezen van dit verhaal even gaan zitten, je handen om een warme kop thee vouwen en luisteren naar wat vanbinnen zacht klopt.

Reflectievraag:
Wat in mij mag deze herfst losgelaten worden,
zodat er ruimte ontstaat voor iets nieuws in de komende cyclus?

✧ ✦ ✧ ✦ ✧ ✦ ✧

Een Samhain-ritueel voor thuis

De herfst is de tijd van loslaten… en Samhain herinnert ons eraan dat ook wij mogen vertragen, afronden en ademen. Je hebt niet veel nodig… enkel jezelf, een rustige plek en de intentie om te luisteren.

Voorbereiding

Kies een moment op de avond van Samhain of een avond eromheen. Maak het licht in huis warm en zacht met een paar kaarsen of een lamp met warme gloed. Zorg dat je niet gestoord wordt en dat je de tijd hebt om te vertragen.

Zet een pot warme kruidenthee… iets zachts en aardends, zoals kaneel, appel, kamille of lavendel.
Laat de geur zich verspreiden… een adem van aarde en licht, die je uitnodigt om te zakken in het moment. Voel hoe de warmte door je heen stroomt, alsof je lichaam zich voorbereidt op stilte.

Kies een geur die bij deze tijd past… bijvoorbeeld ceder, sinaasappel, patchouli of wierook. Laat de geur zich rustig verspreiden, of dat nu via een diffuser, wierook of een paar druppels olie op een schaaltje is.
Laat de ruimte langzaam tot rust komen, alsof ze zich opent voor wat mag worden losgelaten.

Leg op tafel een paar dingen die voor jou betekenis hebben:
een steen, een blad, een foto of symbool van iemand of iets dat je wilt eren of loslaten. Schrijf op een klein briefje wat je niet meer hoeft mee te dragen.

Het ritueel

Neem een moment om echt aanwezig te zijn. Ga zitten op een plek waar je je prettig voelt… misschien op de grond, in een stoel, bij het licht van een kaars. Voel hoe de aarde je draagt, hoe je adem komt en gaat en hoe je hart rustig klopt.

Voor je ligt een briefje of iets symbolisch dat voor jou staat voor loslaten. Kijk ernaar… niet om het te begrijpen, maar om het te erkennen en te accepteren. Wat het ook vertegenwoordigt… een herinnering, een gevoel, een deel van jezelf… het heeft je iets geleerd. Lees ze één voor één hardop en voel hoe ze hun greep verliezen.

Blijf nog even zitten in stilte. Voel hoe de geur om je heen je omhult, hoe de kaarsvlam zacht beweegt als teken dat het leven doorgaat.

Leg het papiertje in een vuurvaste schaal en zeg:

“Ik geef terug wat niet langer het mijne is.
Moge het transformeren tot licht en voeding voor wat komt.”

Laat het briefje verbranden. Adem diep in… en uit. Voel de ruimte die ontstaat. Voel de rust die blijft hangen in de ruimte… een heilige stilte waarin de nacht waakt over jouw nieuwe begin.

Afsluiting

Sluit af met dankbaarheid. Voor wat je geleerd hebt, voor wie je bent geworden, en voor het nieuwe dat straks weer zal groeien. Drink daarna rustig je kruidenthee… bewust, langzaam, als zegen voor jezelf.

Laat de kaarsen vanzelf uitbranden, terwijl je weet dat hun licht nog door blijft branden in jou.

✧ ✦ ✧ ✦ ✧ ✦ ✧

“In het donker wordt het licht geboren.
In stilte vind ik mijn stem terug.
En in het loslaten herken ik het leven dat zachtjes verder stroomt.”

✧ ✦ ✧

✧ ✧