✧ ✦ De stille ruimte ertussen ✦ ✧ ✦ ✧

Waar stilte geen leegte is, maar een zachte adem van de ziel

We leven graag in verhalen met begin en eind. We zoeken verklaringen, richtingen, antwoorden die houvast geven. Maar er is een plek die zich niet laat vangen: de ruimte ertussen. Tussen weten en niet-weten ligt een heilige stilte. Een basis die niet vraagt om invulling, maar om vertrouwen. Het is daar dat je ziel ademt… ongehaast, onzichtbaar, en toch zo aanwezig.

✧ ✦ ✧ ✦ ✧ ✦ ✧

Het is die leegte na verlies, voordat je weet wat nieuw wordt. Het is de stilte na een vraag, wanneer het antwoord nog niet gevonden is. Het is het moment waarin de grond onder je voeten lijkt te verdwijnen, en je niet weet waar je op kunt staan.

We noemen het vaak stilstand. Of verdwalen. Soms zelfs falen. Maar misschien is het niets van dat alles.
Misschien is het de ruimte die de ziel schept om te ademen. Daar, in die stille ruimte, hoef je niets te doen. Geen verleden te herstellen. Geen toekomst te versnellen.

Alleen zijn met wat er is.

Het voelt ongemakkelijk, want we zijn gewend aan beweging, aan weten, aan verklaren.
Maar de ziel werkt anders. Zij fluistert juist in de leegte. Zij schrijft geen schema’s, maar wacht tot je stil genoeg bent om haar te horen.

✧ ✦ ✧ ✦ ✧ ✦ ✧

En misschien… is het precies in die ruimte dat nieuwe dromen wortel schieten. Niet omdat jij ze bedenkt, maar omdat ze je vinden… zacht als regen die valt op dorre aarde. De stille ruimte ertussen is geen leegte, maar een dragende schoot.

Een plek waar het leven onzichtbaar wordt geweven,
en waar de ziel haar adem vindt om het nieuwe te scheppen.

✧ ✦ ✧ Want soms… is het niet het antwoord dat je verder brengt, maar de moed om even in het open te blijven staan. ✧ ✦ ✧

✧ ✦ ✧

✧ ✧